اجازه بده قضاوتت کنند. اجازه بده در موردت اشتباه فکر کنند بگذار پشت سرت حرف بزنند. آنها بر کرسی محکمه ای نشسته اند که جایگاه آنها نیست.

این را بدان که افکار آنها، مشکل تو نیست.

اما تو مهربان بمان. تو متعد به عشق ورزیدن هستی. مهم نیست آنها در موردت چه فکری می کنند و یا چه می گویند، تو بنده خوب خداوند بمان و پایت را بر جاده خطا مگذار. این را بدان طلا که پاک است، منتش به خاک است. تو هرگز به ارزش خودت و زیبایی و صفای باطنت شک مکن. وقتی خودت، خاطرت از خودت جمع باشد و دستانت در دستان خداوند، محکم چفت (گره)شده باشد، آنگاه آنها هر چه می خواهند بگویند. جلوس برکرسی قضاوت، برای روح پاکت، تنها و تنها، برازنده خداوند است

شهید حاج محمد ابراهیم همت در تاریخ 12 فروردین ماه سال 1334 در خانواده ای مذهبی در شهرستان شهرضا دیده به جهان گشود. او پسری بود که پدر و مادرش به واسطه رخدادی شگرف، تولد او را مرهون کرامتی بزرگ از امام حسین علیه السلام می دانستند.(در پایان به آن پرداخته می شود) شهید در زیر سایه پدری وارسته و مادری پاکدامن و مهربان، دوران خردسالی را پشت سر گذاشت. ایشان از همان دوران طفولیت بیش از حد معمول دیگر کودکان، به قرآن و تعلیمات اسلامی ابراز علاقه می کرد به گونه ای که در سن هفت سالگی از مادرش می خواهد، قرآن را به او تعلیم دهد. این علاقه تا جایی بود که وی از آغاز رفتن به دبستان با یاری مادرش، قرآن را کاملاً فرا گرفت و بعضی از سوره های کوچک را نیز حفظ و با صوت خوش تلاوت می کرد. وی در دوران تحصیل، جانش از ذوق سلیم و هوش و استعداد فوق العاده سرشار بود. او با کمال موفقیت، دوران دبستان را پشت سر گذاشت و به دبیرستان راه یافت. در سالهای جوانی، به هنگام فراغت بویژه در تابستانها دامن همت به کمر می زد و با کار و تلاش، مخارج شخصی خود را به دست می آورد و از این جهت به پدر مؤمن و زحمتکش خود، کمک قابل توجهی می کرد. بعدها این سردار، فرمانده لشکر 27 محمد رسول الله صلی الله علیه و اله در جنگ ایران و عراق شد و به درجه رفیع شهادت نائل گردید.

اما با توجه به موضوع مورد بحث (تربیت دینی) در اینجا بهتر دیدم که برخی از صفات برجسته این شهید بزرگوار اشاره کنم که حاکی از روح متعالی این سردار بزرگ است.

1. اخلاص: یکی از خصوصیات برادر شهیدم اخلاص وی بود. شهید ایه الله محلاتی درباره او می گفت: « او انسانی بود که برای خدا کار می کرد و بالاترین اعمال را داشت.

2. ایمان: شهید محلاتی در سخنان خود درباره ایشان می گفت: «او مردی با ایمان و اخلاص بود. هر کس که با او محشور بود، این را در وجود او می یافت.»

3. بنده شاکر: همسر شهید همت می گوید: «وقتی که بچه دوم ما مصطفی به دنیا آمد و  آوردند تا حاجی او را ببیند، حاجی بچه را همان لحظه بغل نکرد. اول دو رکعت نماز خواند و من با او شوخی کردم و گفتم: این دیگر چه صیغه ای است؟ حاجی گفت: اول باید شکر نعمت خدا را کرد و پس از آن از نعمت بهره مند شد.

4. عشق به عبادت: همسفر و همسر حاج محمد ابراهیم همت می گوید: «تا قبل از عملیات، یک شب حاجی به خانه آمد و سرا پا خاک آلود بود و چشمانش هم از بی خوابی ورم کرده بود. وقتی که وارد خانه شد، دیدم می خواهد، نماز بخواند؛ گفتم: لااقل دوش بگیر، غذایی بخور و بعد نمازت را بخوان. حاجی گفت: من این همه به خود زحمت دادم که نماز اول وقت را از دست ندهم، چه طور می توانم نماز نخوانده، غذا بخورم. آن شب، آنقر خسته بود که من در موقع نماز خواندن، کنار ایستادم که اگر ایشان افتاد او را بگیرم.»

.

مادر شهید همت می گوید:

«در سال 1333 با شوهرم علی اکبر، به کربلا رفتیم و در آن زمان به این بچه باردار بودم و خانواده ام می گفتند تو به سفر نرو ولی من اصرار کردم و رفتم. در مسیر، من حالم بد شد و در کربلا مرا به نزد پزشک بردند و پزشک گفت: بچه ای که در رحم داری مرده است. با این حال در کربلا خانه ای اجاره کردیم و من خوابیدم و نمی توانستم به زیارت بروم و از آن داروهایی هم که پزشک داده بود نخوردم. دلم شکسته بود و فکر می کردم، پس از بازگشت، به خانواده ام چه جوابی بدهم. گریه می کردم و بسیار ناراحت بودم. شوهرم ماشین گرفت و مرا به حرم برد. در حرم دعا خواندم و زیارت کردم و در کنار دیوار نشستم و زیارت می کردم. در این حال خوابم برد و در خواب خانمی را دیدم که بچه ای در دست داشت و بچه را به من داد. بسیار شاد شدم. در آن حال از خواب بیدار شدم و حال عجیبی  پیدا کرده بودم. خواب را برای شوهرم تعریف کردم و به خانه آمدیم و پیاده آمدم و شوهرم باور نمی کرد که می توانم پیاده بروم. من به شوهرم گفتم: دلم گواهی می دهد که بچه ام زنده است و نمرده است. نزد پزشک رفتیم او هم گفت: این یک معجزه است. پس از زیارت به شهرمان شهرضا آمدیم و در سال 1334 روز 12 فروردین بچه ام سالم به دنیا آمد و محمد ابراهیم نام گذاشتیم»

برگرفته از کتب «همسفران» نوشته رضا رئیسی و کتاب «سردار خیبر» نوشته مهدی فراهانی

چنان که از آیات قرآن و سیره معصومان علیهم السلام به روشنی دریافت می شود، تهذیب نفس و تربیت صحیح فرد و جامعه از اساسی ترین اهداف بعثت پیامبران به ویژه پیامبر عظیم الشأن اسلام بوده است. بنابراین اخلاق اسلامی همه ابعاد زندگی انسان، اعم از مادی و معنوی، فردی و اجتماعی را در بر می گیرد.  اما راههای تربیتی در اخلاق اسلامی عبارتند از: 1.ذکر 2. توبه 3. خدمت به بندگان خدا 4. دوری از محرمات 5. قناعت 6. تواضع 7. محبت 8. شکر 9. دعا 10. پاک سازی از رذایل اخلاقی و .

رو به شش گوشه ترین قبله عالم هر صبح              بردن نام حسین بن علی می چسبد

«السلام علیک یا اباعبدالله و علی الارواح التی حلت بفنائک علیک منی سلام الله ابدا ما بقیت و بقی اللیل و النهار و لا جعله الله آخر العهد منی یارتکم

السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین»

شهید حاج محمد ابراهیم همت در تاریخ 12 فروردین ماه سال 1334 در خانواده ای مذهبی در شهرستان شهرضا دیده به جهان گشود. او پسری بود که پدر و مادرش به واسطه رخدادی شگرف، تولد او را مرهون کرامتی بزرگ از امام حسین علیه السلام می دانستند.(در پایان به آن پرداخته می شود) شهید در زیر سایه پدری وارسته و مادری پاکدامن و مهربان، دوران خردسالی را پشت سر گذاشت. ایشان از همان دوران طفولیت بیش از حد معمول دیگر کودکان، به قرآن و تعلیمات اسلامی ابراز علاقه می کرد به گونه ای که در سن هفت سالگی از مادرش می خواهد، قرآن را به او تعلیم دهد. این علاقه تا جایی بود که وی از آغاز رفتن به دبستان با یاری مادرش، قرآن را کاملاً فرا گرفت و بعضی از سوره های کوچک را نیز حفظ و با صوت خوش تلاوت می کرد. وی در دوران تحصیل، جانش از ذوق سلیم و هوش و استعداد فوق العاده سرشار بود. او با کمال موفقیت، دوران دبستان را پشت سر گذاشت و به دبیرستان راه یافت. در سالهای جوانی، به هنگام فراغت بویژه در تابستانها دامن همت به کمر می زد و با کار و تلاش، مخارج شخصی خود را به دست می آورد و از این جهت به پدر مؤمن و زحمتکش خود، کمک قابل توجهی می کرد. بعدها این سردار، فرمانده لشکر 27 محمد رسول الله صلی الله علیه و اله در جنگ ایران و عراق شد و به درجه رفیع شهادت نائل گردید.

اما با توجه به موضوع مورد بحث (تربیت دینی) در اینجا بهتر دیدم که برخی از صفات برجسته این شهید بزرگوار اشاره کنم که حاکی از روح متعالی این سردار بزرگ است.

1. اخلاص: یکی از خصوصیات برادر شهیدم اخلاص وی بود. شهید ایه الله محلاتی درباره او می گفت: « او انسانی بود که برای خدا کار می کرد و بالاترین اعمال را داشت.

2. ایمان: شهید محلاتی در سخنان خود درباره ایشان می گفت: «او مردی با ایمان و اخلاص بود. هر کس که با او محشور بود، این را در وجود او می یافت.»

3. بنده شاکر: همسر شهید همت می گوید: «وقتی که بچه دوم ما مصطفی به دنیا آمد و  آوردند تا حاجی او را ببیند، حاجی بچه را همان لحظه بغل نکرد. اول دو رکعت نماز خواند و من با او شوخی کردم و گفتم: این دیگر چه صیغه ای است؟ حاجی گفت: اول باید شکر نعمت خدا را کرد و پس از آن از نعمت بهره مند شد.

4. عشق به عبادت: همسفر و همسر حاج محمد ابراهیم همت می گوید: «تا قبل از عملیات، یک شب حاجی به خانه آمد و سرا پا خاک آلود بود و چشمانش هم از بی خوابی ورم کرده بود. وقتی که وارد خانه شد، دیدم می خواهد، نماز بخواند؛ گفتم: لااقل دوش بگیر، غذایی بخور و بعد نمازت را بخوان. حاجی گفت: من این همه به خود زحمت دادم که نماز اول وقت را از دست ندهم، چه طور می توانم نماز نخوانده، غذا بخورم. آن شب، آنقر خسته بود که من در موقع نماز خواندن، کنار ایستادم که اگر ایشان افتاد او را بگیرم.»

.

مادر شهید همت می گوید:

«در سال 1333 با شوهرم علی اکبر، به کربلا رفتیم و در آن زمان به این بچه باردار بودم و خانواده ام می گفتند تو به سفر نرو ولی من اصرار کردم و رفتم. در مسیر، من حالم بد شد و در کربلا مرا به نزد پزشک بردند و پزشک گفت: بچه ای که در رحم داری مرده است. با این حال در کربلا خانه ای اجاره کردیم و من خوابیدم و نمی توانستم به زیارت بروم و از آن داروهایی هم که پزشک داده بود نخوردم. دلم شکسته بود و فکر می کردم، پس از بازگشت، به خانواده ام چه جوابی بدهم. گریه می کردم و بسیار ناراحت بودم. شوهرم ماشین گرفت و مرا به حرم برد. در حرم دعا خواندم و زیارت کردم و در کنار دیوار نشستم و زیارت می کردم. در این حال خوابم برد و در خواب خانمی را دیدم که بچه ای در دست داشت و بچه را به من داد. بسیار شاد شدم. در آن حال از خواب بیدار شدم و حال عجیبی  پیدا کرده بودم. خواب را برای شوهرم تعریف کردم و به خانه آمدیم و پیاده آمدم و شوهرم باور نمی کرد که می توانم پیاده بروم. من به شوهرم گفتم: دلم گواهی می دهد که بچه ام زنده است و نمرده است. نزد پزشک رفتیم او هم گفت: این یک معجزه است. پس از زیارت به شهرمان شهرضا آمدیم و در سال 1334 روز 12 فروردین بچه ام سالم به دنیا آمد و محمد ابراهیم نام گذاشتیم»

برگرفته از کتب «همسفران» نوشته رضا رئیسی و کتاب «سردار خیبر» نوشته مهدی فراهانی

دکتر حکیمه‌‌السادات شریف‌زاده؛ استادیار گروه علوم تربیتی دانشکده علوم انسانی و اجتماعی دانشگاه مازندران

hakimehsharifzadeh@gmail.com

چکیده

برای تربیت دینی انسان در دنیای امروز با توجه به تغییراتی که در حوزۀ بینش‌‌ها و ارزش‌ها پیدا کرده است توجه به ویژگی‌‌های عصر پست‌مدرن ضروری است؛ البته بررسی این ویژگی‌ها دشواری‌‌های بسیاری دارد؛ زیرا اظهارات و دیدگاه‌های زیادی وجود دارند؛ اما درهرحال باید به مکاتب مختلف فکری و تحولات مهم در این دوران نظری بیفکنیم. از ویژگی‌های مهم عصر پست‌مدرن، گسترش سریع اطلاعات، وسعت یافتن ارتباطات، جهانی‌شدن، پیشرفت فزایندة فن‌‌آوری، کثرت‌گرایی فرهنگی و بروز بحران‌‌های فردی و اجتماعی است. دیگر آنکه جایگاه دین در عصر پست‌مدرن، مورد بازنگری و برخلاف تصور عده‌‌ای رویکرد دینی مورد توجه قرار گرفته است؛ بنابراین در بستر جدید، تربیت دینی معنایی خاص پیدا می‌‌کند یعنی باید از عناصر عقلانیت، به دست آوردن معیارها و نقادی برخوردار باشد. در این مقاله پس از مطرح ساختن ویژگی عصر پست‌مدرن، مؤلفه‌‌های تربیت دینی با توجه به شرایط حاضر مورد بحث و بررسی قرار می‌‌گیرد؛ و در انتها پیشنهاد‌های عملی در این زمینه ارائه خواهد شد.

واژگان کلیدی: تربیت دینی، عصر پست‌مدرن، مؤلفه‌‌های تربیت  

دریافت
حجم: 742 کیلوبایت

.

شهید حاج محمد ابراهیم همت در تاریخ 12 فروردین ماه سال 1334 در خانواده ای مذهبی در شهرستان شهرضا دیده به جهان گشود. او پسری بود که پدر و مادرش به واسطه رخدادی شگرف، تولد او را مرهون کرامتی بزرگ از امام حسین علیه السلام می دانستند.(در پایان به آن پرداخته می شود) شهید در زیر سایه پدری وارسته و مادری پاکدامن و مهربان، دوران خردسالی را پشت سر گذاشت. ایشان از همان دوران طفولیت بیش از حد معمول دیگر کودکان، به قرآن و تعلیمات اسلامی ابراز علاقه می کرد به گونه ای که در سن هفت سالگی از مادرش می خواهد، قرآن را به او تعلیم دهد. این علاقه تا جایی بود که وی از آغاز رفتن به دبستان با یاری مادرش، قرآن را کاملاً فرا گرفت و بعضی از سوره های کوچک را نیز حفظ و با صوت خوش تلاوت می کرد. وی در دوران تحصیل، جانش از ذوق سلیم و هوش و استعداد فوق العاده سرشار بود. او با کمال موفقیت، دوران دبستان را پشت سر گذاشت و به دبیرستان راه یافت. در سالهای جوانی، به هنگام فراغت بویژه در تابستانها دامن همت به کمر می زد و با کار و تلاش، مخارج شخصی خود را به دست می آورد و از این جهت به پدر مؤمن و زحمتکش خود، کمک قابل توجهی می کرد. بعدها این سردار، فرمانده لشکر 27 محمد رسول الله صلی الله علیه و اله در جنگ ایران و عراق شد و به درجه رفیع شهادت نائل گردید.

اما با توجه به موضوع مورد بحث (تربیت دینی) در اینجا بهتر دیدم که برخی از صفات برجسته این شهید بزرگوار اشاره کنم که حاکی از روح متعالی این سردار بزرگ است.

1. اخلاص: یکی از خصوصیات برادر شهیدم اخلاص وی بود. شهید ایه الله محلاتی درباره او می گفت: « او انسانی بود که برای خدا کار می کرد و بالاترین اعمال را داشت.

2. ایمان: شهید محلاتی در سخنان خود درباره ایشان می گفت: «او مردی با ایمان و اخلاص بود. هر کس که با او محشور بود، این را در وجود او می یافت.»

3. بنده شاکر: همسر شهید همت می گوید: «وقتی که بچه دوم ما مصطفی به دنیا آمد و  آوردند تا حاجی او را ببیند، حاجی بچه را همان لحظه بغل نکرد. اول دو رکعت نماز خواند و من با او شوخی کردم و گفتم: این دیگر چه صیغه ای است؟ حاجی گفت: اول باید شکر نعمت خدا را کرد و پس از آن از نعمت بهره مند شد.

4. عشق به عبادت: همسفر و همسر حاج محمد ابراهیم همت می گوید: «تا قبل از عملیات، یک شب حاجی به خانه آمد و سرا پا خاک آلود بود و چشمانش هم از بی خوابی ورم کرده بود. وقتی که وارد خانه شد، دیدم می خواهد، نماز بخواند؛ گفتم: لااقل دوش بگیر، غذایی بخور و بعد نمازت را بخوان. حاجی گفت: من این همه به خود زحمت دادم که نماز اول وقت را از دست ندهم، چه طور می توانم نماز نخوانده، غذا بخورم. آن شب، آنقر خسته بود که من در موقع نماز خواندن، کنار ایستادم که اگر ایشان افتاد او را بگیرم.»

.

مادر شهید همت می گوید:

«در سال 1333 با شوهرم علی اکبر، به کربلا رفتیم و در آن زمان به این بچه باردار بودم و خانواده ام می گفتند تو به سفر نرو ولی من اصرار کردم و رفتم. در مسیر، من حالم بد شد و در کربلا مرا به نزد پزشک بردند و پزشک گفت: بچه ای که در رحم داری مرده است. با این حال در کربلا خانه ای اجاره کردیم و من خوابیدم و نمی توانستم به زیارت بروم و از آن داروهایی هم که پزشک داده بود نخوردم. دلم شکسته بود و فکر می کردم، پس از بازگشت، به خانواده ام چه جوابی بدهم. گریه می کردم و بسیار ناراحت بودم. شوهرم ماشین گرفت و مرا به حرم برد. در حرم دعا خواندم و زیارت کردم و در کنار دیوار نشستم و زیارت می کردم. در این حال خوابم برد و در خواب خانمی را دیدم که بچه ای در دست داشت و بچه را به من داد. بسیار شاد شدم. در آن حال از خواب بیدار شدم و حال عجیبی  پیدا کرده بودم. خواب را برای شوهرم تعریف کردم و به خانه آمدیم و پیاده آمدم و شوهرم باور نمی کرد که می توانم پیاده بروم. من به شوهرم گفتم: دلم گواهی می دهد که بچه ام زنده است و نمرده است. نزد پزشک رفتیم او هم گفت: این یک معجزه است. پس از زیارت به شهرمان شهرضا آمدیم و در سال 1334 روز 12 فروردین بچه ام سالم به دنیا آمد و محمد ابراهیم نام گذاشتیم»

برگرفته از کتب «همسفران» نوشته رضا رئیسی و کتاب «سردار خیبر» نوشته مهدی فراهانی

نویسنده: علی ربیعی، فرشته محمد زاده یزد

چکیده:

اینترنت در حال دگرگون ساختن سیمای زندگی روزانه جوامع، به ویژه قشر جوان است. جاذبه اینترنت باعث شده بسیاری از جوانان به جای تعامل با همسالان و والدین خود، رایانه را برگزینند که این موضوع باعث بوجود آمدن انزوای اجتماعی در میان آنان می شود. هدف این مقاله بررسی آسیب شناختی فضای مجازی است. به این منظور، تأثیر استفاده از اینترنت بر انزوای اجتماعی جوانان در میان 220 دانشجو در مقطع مختلف تحصیلی با به کارگیری پرسشنامه محقق ساخته و استفاده از پرسشنامه اینترنتی مورد بررسی قرار گرفته است، یافته ها حاکی از آن است که یکی از متغیر هایی که بیشترین اثر را بر انزوای اجتماعی دارد، استفاده اجتماعی از اینترنت است. نتیجه تحقیق حاکی از آن است که استفاده اجتماعی از اینترنت با بتای 24 درصد دارای تأثیر مستقیمی بر انزوای اجتماعی است.

واژگان کلیدی: فضای مجازی اینترنت، آسیب شناسی، انزوای اجتماعی، استفاده اجتماعی

دریافت
حجم: 423 کیلوبایت